Negatif Faiz Politikasının Tarihi Arka Planı Finansal kriz sonrası ortaya çıkan likidite sorunlarına çözüm bulmak amacıyla başlayan negatif faiz politikası, ABD’de 2008’de Lehman Brothers’ın iflasıyla başlayan ekonomik kriz sonrası dünya genelinde yaygınlaştı. Bu dönemde Fed, ECB ve BoJ gibi merkez bankaları agresif politikalarla ekonomiyi desteklemeye çalıştı. Negatif Faiz Politikasının Amacı ve Uygulaması Negatif faiz politikası,…
Finansal kriz sonrası ortaya çıkan likidite sorunlarına çözüm bulmak amacıyla başlayan negatif faiz politikası, ABD’de 2008’de Lehman Brothers’ın iflasıyla başlayan ekonomik kriz sonrası dünya genelinde yaygınlaştı. Bu dönemde Fed, ECB ve BoJ gibi merkez bankaları agresif politikalarla ekonomiyi desteklemeye çalıştı.
Negatif faiz politikası, bankaların merkez bankalarında tuttukları cari hesaplara uygulanan faizin eksiye düşürülmesi anlamına gelir. Bu yöntemle bankalara borçlanma maliyetlerinin azaltılması ve kredi talebinin artırılması hedeflenir. Merkez bankaları, bu politikayı ekonomiyi canlandırmak ve enflasyonu artırmak amacıyla kullanır.
Küresel ekonomideki zayıflıklar, düşük enflasyon, düşük talep ve diğer ekonomik sorunlar nedeniyle birçok gelişmiş ülke negatif faiz politikasına başvuruyor. Bu politika ile ihracat rekabetçiliği artırılmaya çalışılırken, ekonomik büyümeye destek sağlanması ve enflasyonun artması hedeflenir.
İsveç, İsviçre, Danimarka ve ECB gibi merkez bankaları negatif faiz politikası uygulamıştır. Japonya’nın da 17 yıl aradan sonra negatif faiz politikasından çıkması dikkat çekicidir. Bu politikanın riskleri arasında, nakit talebinin artması, bankaların maliyetlerinin yükselmesi ve devlet tahvillerinin satılma sorunları bulunmaktadır.
Özetle, negatif faiz politikası ekonomik canlandırma amacıyla kullanılan ancak beraberinde ciddi riskleri olan bir para politikası aracıdır. Gelişmiş ülkelerin karşılaştığı ekonomik sorunlar karşısında, merkez bankalarının bu yönteme başvurması dikkat çekicidir.
